کاسترو که قهرمان قصه های جنگ های پارتیزانی روزنامه نگاران در امریکای لاتین بود با لباس نظامی سبز رنگ و پکمه و ریش بلند مثل یک بازیگر فیلم های اکشن وارد امریکا شد. بسیاری از مردم کنجکاو و علاقمند، انجمن ها و گروه هایی چپ به گرمی از او استقبال کردند و در طول 11 روزی که در سرزمین دشمن بود مثل ستاره های موسیقی هر جا می رفت جمعیتی برایش دست تکان می دادند و از او می خواستند با آنها عکس یادگاری بگیرد.